Hostiles

Hostiles is een nieuwe western drama geregisseerd en deels geschreven en geproduceerd door Scott Cooper, de regisseur van Crazy Heart, Out of the Furnace en Black Mass.

Joseph Blocker.

De film speelt zich af in het jaar 1982, waar de Amerikaanse ruiterij als zo'n 20 jaar tegen verschillende Indiaanse stammen strijd. Legerkapitein Joseph Blocker (Christian Bale) is na flink wat verzet en onderhandeling toch akkoord gegaan om het stervende opperhoofd Yellow Hawk (Wes Studi) van de Cheyenne stam samen met zijn familie te begeleiden naar hun geboortegrond.
Tijdens hun reis komen ze de jonge weduwe Rosalie Quaid (Rosamund Pike) tegen. Haar gehele familie is door een Indiaanse stam vermoord, maar toch besluit ze mee te reizen met Joseph Blocker zijn groep ondanks dat er andere indianen tussen zitten. Gezamenlijk moeten ze nu deze reis zien te overleven van de vijandige stammen, wraakzuchtige zonderlingen en onderlinge spanning.

Joseph Blocker en Rosalie Quaid.

Deze film bevat een interessant verhaal waar twee vijanden samen moeten zien te werken om een reis te overleven. Ondanks dat het verhaal wel wat traag verloopt, blijft het wel spannend dankzij de onderlinge spanning in de groep. Als kijker kun je je bijvoorbeeld blijven afvragen of niemand de andere gaat verraden om zich zelf te redden of om er zelf beter van af te komen. Helaas door het mindere schrijfwerk van het script kan deze spanning wel snel afnemen gedurende de film.

De film bevat verder ook een paar brute scenes waar je zowel de Amerikaanse soldaten of de Indiaanse stammen de vijand op en brute hardhandige manier ziet behandelen of doden.   

De filmsets en kostuums helpen goed met het realistisch overbrengen van het verhaal. Het goede acteerwerk van de hoofdrolspelers helpt daar ook goed bij.

Ik geef de film als cijfer een:

Gringo

Gringo is een nieuwe misdaad actie komedie geregisseerd door Nash Edgerton regisseur The Square en verder van andere verschillende kort films.

Harold bij zijn bazen.

De film gaat over de hardwerkende middelmanager Harold (David Oyelowo). Ondanks al zijn harde werk zou hij toch nog wat extra geld kunnen gebruiken Wanneer hij leert dat zijn baas Richard (Joel Edgerton) en zijn collega Elaine (Charlize Theron) plannen hem te ontslaan, ziet hij het somber in om meer geld te verwachten. 

Tijdens een zakenreis naar Mexico komt Harold met het idee om zijn eigen kidnapping in scene te zetten, zodat hij veel losgeld kan vragen voor zijn vrijlating. Wat Harold alleen niet weet is dat zijn bazen via de bedrijfsverzekering zelf meer geld kunnen verdienen als Harold echt om zou komen. Daarom sturen ze liever zelf huurmoordenaars naar Mexico toe om ervoor te zorgen dat Harold het niet overleeft in plaats van hulp te sturen. Aan de andere hand denken de mensen die Harold heeft geregeld om zijn losgeld bericht realistische over te brengen dat Harold echt veel geld waard is en proberen hem nu echt te ontvoeren. Harold kan zo niemand meer vertrouwen en moet zelf met een plan komen om veilig verder te kunnen gaan met zijn leven.  

Deze film is qua verhaal erg rommelig bedacht en geschreven. Dit komt doordat het verhaal te veel verschillende verhaallijnen en personages bevat. Zo komt de film druk en rommelig over. De meeste van deze verschillende verhaallijnen of personages komen verder ook weinig in contact met elkaar, waardoor ze wat los van elkaar aan voelen en het lijkt alsof je naar verschillende filmverhalen zit te kijken.  

De meeste komedie in de film is verder ook wel simpel geschreven, waardoor het niet echt grappig overkomt. De paar grappen waar je als kijker over na moet denken om de grap te begrijpen zijn wat meer komisch, maar worden te herhaaldelijk gebruikt. 

Het acteerwerk is dankzij het slechte script ook niet bijzonder in de film. Acteurs als Joel Edgerton en Charlize Theron leveren zo slecht en niet grappig acteerwerk wat zonde is van hun acteertalenten. Sharlto Copley heeft ook een kleien rol in deze film en weet een beetje leuk over te komen, maar levert verder helaas ook standaard en daardoor geen bijzonder acteerwerk dankzij het slechte script.

Ik geef de film als cijfer een:

Peter Rabbit

Peter Rabbit is een nieuwe live-action komedie geregisseerd en deels geschreven en geproduceerd door Will Gluck, de regisseur van Easy A, Friends with Benefits en Annie. De film is gebaseerd op de boekenserie van schrijfster Beatrix Potter.

Peter en de andere dieren.

In de film stelen Peter Rabbit (stem van James Corden) en de andere dieren van het platteland steeds eten van meneer McGregor (Sam Neil) zijn platteland. Naast hun slimme streken weten ze ook uit zijn handen te blijven dankzij de hulp van zijn lieftallige buurvrouw Bea (Rose Byrne).

Wanneer meneer McGregor ineens verdwijnt, denken de dieren het platteland voor hunzelf te hebben. Zo houden ze feesten om te vieren dat het platteland nu van hun is. Deze feesten gaan door tot dat de dieren worden gestopt door meneer McGregor zijn neefje Thomas (Domhnall Gleeson). De dieren moeten hun oude streken nu weer zien op te pakken om aan het eten te komen. Peter hoopt op de hulp van buurvrouw Bea, maar ziet dat ze het goed kan vinden met Thomas. Peter begint zo een beetje jaloers te worden en moet nu zelf met een plan komen om  het platteland en Bea haar aandacht terug te winnen.

Dit zou een vermakelijke film kunnen zijn voor jonge kinderen, maar er zijn wel vele betere en leukere films voor kinderen. De animatie ziet er goed uit, maar door de drukte van de feesten scenes bewegen de animatie personages wat te veel, waardoor de film ook wat druk over kan komen. De animatie van de dieren ziet er goed uit, maar wanneer de dieren een scene met de menselijke personages moeten delen, valt het wel terug te zien dat ze in de film geplakt zijn.

De cast bestaat vreemd genoeg uit grote sterren zoals: Margot Robbie en Daisy Ridley die alleen een stem van een van de dieren personages inspreken. Dit is wel wat minder werk dan dat je van deze top acteurs gewend bent. James Corden komt ook niet passend over als de stem van Peter Rabbit en maakt het personage eigenlijk alleen maar irritant gedurende de film met wat flauwe grappen.  Domhnall Gleeson, Rose Byrne en Sam Neil zijn de weinige echte menselijke personages in de film, maar hun verdoen hun acteertalenten ook wel wat met hun werk en tijd in deze film.

Ik geef de film als cijfer een:

Mary Magdalene

Mary Magdalene is een nieuwe drama film geregisseerd door Garth Davis, de regisseur van de film Lion. De film gaat over het personage Mary Magdalene uit de Bijbel.

Mary Magdalene (Rooney Mara) is een rebelse jonge vrouw die wat tegen de standaard regels van haar familie ingaat, waar de mannen het altijd voor het zeggen hebben.

Mary Magdalene.

Door haar rebelse gedrag denkt haar familie dat ze is bezeten door een demon en proberen deze uit haar te krijgen.

Door deze manier waarop ze door haar familie wordt behandelt, besluit Mary haar familie achter te laten en haar aan te sluiten bij de volgelingen van Jezus van Nazareth (Joaquin Phoenix). Als Mary in de groep wordt geaccepteerd, voelt ze zich als snel op haar plaats en weet een grote hulp te zijn bij het bekeren van andere vrouwen. Zo probeert ze samen met Jezus en zijn andere discipelen zoveel mogelijk mensen te bekeren tot de juiste weg van God tijdens hun reis naar Jeruzalem. Hun enige gevaar op de weg naar Jeruzalem is het Romeinse leger, die het christendom niet accepteren als het juiste geloof en bereidt zijn mensen die dit soort geloofswegen verspreiden de kop in te drukken.

Dit is een interessante film die het paasverhaal en bijvoorbeeld het hoofdstuk rond de kruisiging van Jezus vanuit een nadere hoek toont. Zo kun je wat meer van deze minder bekende kanten van het verhaal leren en zien in deze film. Het begin van de film kan wel wat langdradig overkomen, omdat je hier Mary Magdalene haar achtergrond informatie krijgt te zien en hoe ze haarzelf verzet tegen de standaard regels van haar familie. Het tempo van de film loopt wat betere zodra ze Jezus ontmoet en ze zich later bij hem aansluit. De verhaalaspecten rond de kruisiging van Jezus zijn dan weer wat te gehaast en onduidelijk in de film gestopt, maar dit komt doordat je dit vanuit het oogpunt van Mary Magdalene krijgt te zien. Zo komt deze film wel wat minder bruut over. Jezus valt wel bebloed te zien in de film, maar het is niet zo heftig als in bijvoorbeeld de film The Passion of the Christ. De film bevat verder ook een paar mooie beelden van een paar verschillende Italiaanse locaties waar de film gefilmd is.

Rooney Mara zet goed acteerwerk neer als de hoofdrol in de film. De gehele film komt ze wel wat te mooi en perfect in beeld vergeleken met de rest van de cast. Sommige van de cast hebben namelijk hun haren wat rommelig zitten of wat meer smerige gezichten, maar bij Rooney Mara zitten haar haren altijd perfect in stijl en haar gezicht is altijd schoon. Dit kan gedaan zijn om te laten zien hoe goed het personages is, maar het kan ook wel wat vreemd over komen als je haar begint te vergelijken met de verschijningen van de rest van de cast. Ze maken haar personages ondanks dat ze het hoofdpersonages is soms ook wel wat te groot in scenes waar ze Jezus goede werk doet, zonder dat je Jezus zelf in deze scenes terug ziet. Joaquin Phoenix zet de rol van Jezus goed maar wat anders neer dan je gewend bent.

Deze film is op een passende tijd uitgekomen zo rond de paastijd. Zo kan het leuk en wat leerzaam zijn om deze film tijdens de paasdagen een keer te bekijken. Dat is dan weer eens wat anders en nieuws dan de bekende andere paasfilms terug te kijken.

Ik geef de film als cijfer een:

Pacific Rim: Uprising

Pacific Rim: Uprising is het vervolg van de film Pacific Rim uit het jaar 2013. Dit vervolg is geregisseerd en deels geschreven door Steven S. DeKnight. Dit is pas de eerste film die hij heeft geregisseerd en heeft hiervoor alleen maar enkele tv-afleveringen geregisseerd van verschillende tv-series zoals: Daredevil en Dollhouse.

Jake Pentecost.

In de film is de wereld al jaren verlost van de monsterlijke Kaiju, die de wereld vroegere bedreigde. De Jaeger robots worden nu alleen nog maar gebruikt als beveiligers tegenover de menselijke cybercriminaliteit. 

De film gaat over Jake Pentecost (John Boyega) de zoon van de vroegere Jaeger held Stacker Pentecost (Idris Elba). Jake heeft echter geen behoefte om Jaegers te besturen en de wereld zo veilig te houden. Hij helpt liever de cybercriminelen om aan Jager onderdelen te komen en deze voor veel geld aan ze te verkopen.

Jake en Amara.

Tijdens een nieuwe deal loopt de 15-jarige hacker Amara (Cailee Spaeny) hem voor de voeten waardoor de twee worden opgepakt. Jake krijgt nu de optie om te helpen bij het trainen van de nieuwe jonge Jaeger piloten of om naar de gevangenis te gaan. Jake kiest er zo voor om de jonge piloten te trainen. Tijdens het trainen leren de mensen dat er problemen zijn met de Jaegers waardoor ze niet meer goed functioneren. Ze moeten nu onderzoeken wat de oorzaak van deze problemen is en kijken of het een teken is voor de terugkeert van de Kaiju.

Dat dit vervolg gemaakt is door een andere filmcrew en studio valt helaas terug te zien. Het verhaal van dit vervolg komt namelijk langzamer op gang. Dit komt doordat de film in het begin veel gevuld wordt met oninteressante praat en training scenes. Zo zit er minder actie in deze film vergeleken met het eerste deel. Het duurt ook lang voor de Kaiju in de film verschijnen. De film komt verder door onnodige wendingen meer over als een Transformers film dan een echt vervolg van Pacific Rim. 

De effecten zijn wel goed in de film, maar je kunt in deze film wel eerder terug zien dat ze gebruik maken van een green screen. De 3D effecten waren ook niet echt nodig, want ze worden in de film weinig gebruikt. De film is ook op een mindere manier gefilmd, want Guilermo del Toro bracht de grote wezens in de eerste film zo in beeld dat ze op een realistische manier overkwamen. Dat is in deze film niet het geval. Dit komt omdat de actie in deze film wat teveel is ingezoomd en zo wat onduidelijk kan overkomen.

Het beste acteerwerk komt van John Boyega en de beginnende actrice Cailee Spaeny, maar door het mindere script komen ze soms wat minder over. De rest van de cast levert verder geen bijzonder werk en komen door het gebrek aan achtergrond informatie ook niet interessant over. 

Ik geef de film als cijfer een:

Tomb Raider

Tomb Raider is een nieuwe actie avonturen film geregisseerd door Roar Uthaug, de regisseur van de film: The Wave. Deze film is gebaseerd op de gelijknamige videogame uit 2013. Dit spel was een reboot van de oudere Tomb Raider games waar de Angeline Jolie Tom Raider films dan weer op gebaseerd zijn.

Lara Croft.

In de film leert Lara Croft (Alicia Vikander) geheime informatie over het mysterie van haar verdwenen vader Richard (Dominic West), die haar naar een verborgen eiland kunnen leiden. Haar vader heeft liever dat ze deze informatie vernield zodat het niet in de verkeerde handen kan vallen, maar Lara kiest ervoor om de informatie op te volgen en opzoek te gaan naar het verborgen eiland. Haar reis naar dit eiland zit vol met spannende avonturen en lastige mysteries, waar ze bijna niemand kan vertrouwen.

Lara aangekomen op
het verborgen eiland. 

Films die zijn gebaseerd op videogames zijn vaak slechte films. Met deze film hadden ze meer kans op succes, omdat deze videogame al wat overkomt als een film. Na de wat langdradige intro van de film waar het personage van Lara Croft wat achtergrond informatie krijgt, begint de film pas echt tijdens de reis naar het verborgen eiland. De videogame speelt zich eigenlijk ook alleen maar af op het eiland, waardoor het begin van deze film voor de liefhebbers van de videogame als onbekend en wat onnodig over kan komen.

De film bevat verder wel wat scenes die overeenkomen met de videogame.

Scene uit de film, die
ook in de videogame zat.

Sommige van deze scenes zijn zelfs zo gefilmd dat je als gamer het idee kan krijgen dat je op tijd op het juiste knopje moet drukken om verder te gaan.  Zo hebben ze wat aspecten van de videogame op een leuke manier in de film verwerkt. Verhaal wijze hebben ze ook leuke scenes uit het spel in de film verwerkt. Dit zijn meer de scenes waar Lara Croft puzzels moet oplossen om verder te komen net zoals in de videogame. Deze scenes kunnen ook doen terugdenken aan scenes uit de Indiana Jones films waar hij ook puzzels moet oplossen om bij de schat te komen. Helaas hebben ze er ook voor gekozen dingen uit de videogame te verfilmen die in een film wat onrealistisch en vaag kunnen overkomen. Zo kunnen bepaalde dingen op het eind van de film voor de niet gamers wat onduidelijk of apart overkomen. Ze hebben het laatste gedeelte van het verhaal ook wat aangepast vergeleken met de videogame, waardoor het voor de fans van de videogame ook wat teleurstellend kan overkomen.

De effecten in de film zien er vaak goed uit, maar soms kun je wel terug zien wanneer ze gebruik maken van CGI of wanneer de cast en de voertuigen voor een blue screen staan of bestuurd worden. De 3D effecten worden niet vaak in de film gebruikt. Alleen een paar keer om de diepte beter te tonen of om wat pijlen een paar keer op je af te zien komen. 

Wat wel geweldige gedaan wordt in de film is het acteerwerk van de hoofdrolspelers. Alicia Vikander komt goed over als de Lara Croft uit de videogame van 2013. Ze heeft voor de rol ook goed en zwaar moeten trainen. Zo kun je terug zien dat ze heel wat tijd en energie in deze rol heeft gestoken. Omdat haar personage in de film niet veel heeft te zeggen, weet ze het personage wel te dragen door alleen maar met haar gezichtsuitdrukkingen te acteren. Ze reageert ook heel realistisch op bepaalde dingen die haar personage voor het eerst moet doen in haar leven zoals: vijanden doden of moeilijke puzzels zien op te lossen. Naast het verder goede acteerwerk van de andere hoofdrolspelers, komt de rest van de cast ook goed, maar verder niet bijzonder over.

Ik geef de film als cijfer een:

Death Wish

Death Wish is een remake van de gelijknamige film uit het jaar 1974. Deze remake is geregisseerd door Eli Roth, de regisseur van Cabin Fever, en Hostel.

Paul Kersey.

De film gaat over de traumachirurg Paul Kersey (Bruce Willis), die dagelijks gruwelijke verhalen van zijn patiënten over de gevolgen van geweld in Chicago te horen krijgt.
Het gezin van Paul wordt later ook slachtoffer van het gruwelijke geweld. Zijn vrouw Lucy (Elisabeth Shue) komt zo te overlijden en de politie kan hem niet verder helpen.
Paul besluit daarom het heft in eigen handen te nemen om ervoor te zorgen dat geen enkele crimineel in Chicago langer ongestraft kan blijven.

Paul Kersey in de straten van Chicago.

De originele Death Wish staat wat meer bekend als een klassieker, waar veel van de andere wraakfilms op zijn gebaseerd. Deze remake met een paar lichte aanpassingen vergeleken het origineel komt zo al snel als een bekende film over. 

Door het gehaaste filmwerk en het mindere acteerwerk geeft je alleen in deze film niet zoveel om het hoofdpersonage. Het drama waarin hij zijn vrouw verliest, wordt namelijk te gehaast in de film gedaan, waardoor je niet echt om deze relatie en verlies geeft. De reacties van het hoofdpersonage op het verlies van zijn vrouw komt verder ook niet echt emotioneel over.

 De film bevat brute en bloederige actie scenes waarin overdreven wapen gebruik zit, waardoor je terug kunt zien dat de film is geregisseerd door Eli Roth. In Eli Roth zijn andere geregisseerde films zitten ook extreme, bloederige gewelddadige of gruwelijke scenes.
Het vreemde in deze film is dan wel dat je soms op de radio of tv terug hoort hoe de presentators kritiek geven over dit heftige wapengebruik. Zo komt de film wel wat tweezijdig over nadat je na de gewelddadige actie hoort hoe slecht dit eigenlijk is.   

De film valt verder ook wat moeilijk serieus te nemen. Het speelt zich namelijk in de moderne wereld af, waar je op de straten veel camera gebruik verwacht van zowel de winkelcamera's als de camera's van de smartphones van de burgers in Chicago. Ondanks dit weet Paul Kersey onbekend te blijven voor de media en politie door slechts een grijze hoodie met capuchon te dragen tijdens zijn wraak acties op de criminelen in Chicago. 

Het acteerwerk in de film is ook niet geweldig. Bruce Willis komt in de film wat houterige over en lijkt zo wat ongeïnteresseerd en emotieloos te zijn gedurende de film. Zo geef je als kijker tijdens de film weinig om hem. De andere bekende acteurs in deze film zoals Vincent D'Onofrio en Elisabeth Shue komen even kort in de film voor en leveren met verdere cast ook geen bijzonder acteerwerk in de film.

Ik geef de film als cijfer een:

Annihilation

Annihilation is een nieuwe Sci-Fi avonturen film geregisseerd en geschreven door Ales Garland, de regisseur van Ex Machina. De film is te zien op Netflix.

De film gaat de biologe Lena (Natalie Portman), die naar de mysterieuze verdwijning van haar man Kane (Oscar Isaac) haarzelf aanmeld bij de overheid. 

Lena

De overheid heeft haar wijsheid namelijk nodig om samen met andere onderzoekers een onbegrijpelijke, groeiende koepel genaamde the Shimmer te bestuderen. Alle voorgaande onderzoekers en soldaten die de Shimmer zijn betreden, zijn spoorloos verdwenen. 

Wanneer Lena en een paar andere onderzoekers the Shimmer dan gaan betreden, hopen ze antwoorden te kunnen vinden en ook in staat zullen zijn om de gewone wereld weer te bereiken. 

Lena en andere onderzoekers betreden the Shimmer.

Dat ze ervoor gekozen hebben om deze film op Netflix te zetten en niet in de bioscoop te draaien, is een goede keuze geweest. De film heeft namelijk wel mooie beelden en goede effecten, maar verder en erg langdradig verhaal waar je echt goed moet over nadenken om de film te goed kunnen blijven volgen. Films zoals deze zijn dan meer voor mensen bedoelt, die ervan houden om na de film over de film te moeten nadenken over de betekenis van de film. Zo is het wel leuk om deze film met vrienden te bekijken en dan na afloop gezamenlijk over de film te discussiëren.

Het acteerwerk in de film is ook goed Natalie Portman levert goed en realistisch acteerwerk in de film als een biologe, die een persoonlijk geheim met haar meedraagt. De rest van de cast bestaande uit acteurs als: Jennifer Jason Leigh, Tessa Thompson en Benedict Wong leveren verder ook goed acteerwerk in de film. 

Ik geef de film als cijfer een:

The Strangers: Prey at Night

The Strangers: Prey at Night is het vervolg op de film The Strangers uit het jaar 2008. Dit vervolg is geregisseerd door Johannes Robert, de regisseur van 47 Meters Down.

Cindy en Mike.

In de film gaan Cindy (Christina Hendricks) en haar man Mike (Martin Henderson) samen met hun kinderen op een rondrit door het platteland en overnachten dan in een verlaten trailerpark. Het gezin krijgt hier onverwachts bezoek door drie gemaskerde psychopaten, de een dodelijk spel met het gezin beginnen te spelen om te kijken hoe graag ze in leven willen blijven.

De drie psychopaten.

Dit vervolg was al aangekondigd in 2009, maar komt nu tien jaar later eindelijk pas uit. Je kunt bij dit vervolg wel terug zien dat deze film is gemaakt door een andere filmcrew.

Griezelig moment uit de eerste
Strangers film.

Het eerste deel heeft veel griezelige momenten zonder teveel gebruik te maken van simpele jumpscares. In dit tweede deel zitten ook gelijke enge momenten, waar je soms goed moet opletten om een van de psychopaten verstopt in de achtergrond te ziet staan. In dit tweede deel maken ze helaas wel wat meer gebruik van simpele jumpscares.
 Ze hebben deze film zo gemaakt dat het lijkt op de klassieke slasher-films uit de jaren tachtig zoals Halloween of Friday the 13th. Dit valt terug te zien aan de manier waarop het verhaal verteld word en de film gefilmd is. In de film zijn verder een paar bekende 80's liedjes te horen. De psychopaten komen in de film ook over als de klassieke moordenaar uit deze klassieke films.

Het jammere is door dat je te weinig tijd krijgt met de personages en de meeste van het kleine aantal personages irritant overkomt, je niet echt om de personages geeft. Als sommige personages dan ook de domme horror clichés begaan, hoop je soms gewoon dat de psychopaten ze te pakken krijgen.

Het acteerwerk in de film, wordt ondanks het wat mindere script wel goed gedaan. De meeste van de cast zijn ook meer onbekendere acteurs of tv-acteurs, die verder nog niet zo bekend zijn in de filmwereld. De drie psychopaten worden in deze film ook door andere acteurs gespeeld dan in het eerste deel, maar door hun gemaskerde outfits kun je dit niet terug zien.

Ik geef de film als cijfer een:

Red Sparrow

Red Sparrow is een nieuwe spionage thriller geregisseerd door Francis Lawrence, de regisseur van de laatste drie Hunger Games films en I Am Legend. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijver en voormalig CIA-agent Jason Matthews.

Dominika Egorova haar balletoptreden.

In de film moet de Russische ballerina Dominika Egorova (Jennifer Lawrence) na een ongeluk en een hierdoor lichamelijke handicap stoppen met ballet. Zo komt ze zonder werk en een inkomen te zitten en kan zo haar zieke moeder niet langer verzorgen.

Haar oom Vanya (Matthias Schoenaerts) komt dan met het idee dat ze de Russisch geheime dienst wel kan gaan dienen als een 'sparrow'. Dit zijn getrainde verleiders, die informatie inwinnen voor de staat. Als Dominika dit zal doen dan hoeft ze zich geen zorgen meer te maken over de kosten van haar moeders medische behandelingen. Om deze rede gaat ze uiteindelijk akkoord en staat zo haar identiteit en lichaam af aan de overheid. 

Dominika Egorova en Nate Nash.

Na een zware en oneerlijke training wordt ze uiteindelijk ingezet om informatie te winnen van de CIA-agent Nate Nash (Joel Edgarton). De twee spelen een even sterk spel tegenover elkaar, waardoor er onbedoeld een connectie tussen de twee ontstaat. Zo riskeren ze beide hun carrière en hun loyaliteit en veiligheid aan hun eigen landen.

Deze film begint met een goede en interessante opbouw, gevuld met interessante spionage trainingen. Helaas wordt de film na deze training scenes qua verhaal vanwege de te veel plottwisten wat onduidelijk te volgen. Hierdoor kun je op een gegeven moment je interesse in de film verliezen, omdat het niet duidelijk wordt uitgelegd wat er nou precies in de film gebeurt.

De film is ook wat rommelig in elkaar gezet, waardoor ze soms van scene naar scene overgaan zonder dat je echt duidelijk meekrijgt wat het doel is van als deze gehaaste scenes. Door het gehaaste tempo kun je ook terug zien dat ze niet goed op de details hebben gelet. Als je dan tijdens het kijken over bepaalde dingen goed na gaat denken dan kunnen bepaalde dingen verkeerd of dom overkomen. Het hoofdpersonage heeft bijvoorbeeld in het begin een handicap opgelopen, waardoor ze met een wandelstok moet lopen. Ondanks de wandelstok blijft het hoofdpersonages wel op hoge, dunne hakken lopen. Dit komt zo niet echt realistisch overkomt, maar eerder als dom geschreven.   

De film bevat verder ook beelden van zware lichamelijke en seksuele mishandelingen. Zo kan de film voor sommige wat ongemakkelijk overkomen, omdat dit niet echt leuke beelden zijn om naar te kijken. 

Het acteerwerk wordt in de film wel goed gedaan. De bekendere acteurs in deze film hebben in andere films wel betere werk geleverd, maar weten ondanks het mindere script hun rollen in deze film toch goed neer te zetten. De meer onbekendere acteurs zetten in deze film hun rollen ook goed neer.

Ik geef de film als cijfer een:

I, Tonya

I, Tonya een nieuwe verfilming van een biografie. De film is geregisseerd door Craig Gillespie, de regisseur van Lars and the Real Girl, Million Dollar Arm en The Finest Hour.

Margot Robbie  de echte Tonya Harding
als Tonya Harding                                    

De film gaat over de biografie van de Olympische kunstschaatsster Tonya Harding. Tonya Harding wordt in de film gespeeld door Margot Robbie.








In de film wordt Tonya met haar passie voor schaatsen al vanaf jongs af aan zwaar getraind door haar moeder LaVona Golden (Allison Janney). Bij de kleinste fout treedt haar moeder al hard tegen haar op met scheldwoorden en geweld. Zo wordt Tonya hard getraind tot een geweldige schaatsster, zodat ze aan de Olympisch Winterspelen mee kan doen.

Tonya Harding haar winnende schaats moves. 

    
Ondanks haar geweldige schaatsprestaties valt Tonya niet in de prijzen. Dit komt voornamelijk door Tonya haar onbeschaafde gedrag, taalgebruik en kleding. Zo kiest de jury liever voor de nette rijkere schaatsster Nancy Kerrigan (Caitlin Carver). Wanneer Nancy dan na een schaatswedstrijd wordt aangevallen door een man die met een ijzeren knuppel op haar knieën inslaat, zien mensen Tonya als een verdachte in het complot dat Nancy haar schaats vaardigheden doet verminderen. Tonya is op schaatsgebied nu wel een van de beste kandidaten voor de Olympische prijzen, maar door de duistere geruchten, komt ze niet in het beste daglicht te staan bij de kijkers en de jury.

Met deze film geven ze het levensverhaal van Tonya Harding goed weer en laten goed zien hoe ze met de harde hand is opgevoed en getraind door haar eigen moeder alleen maar om door te breken als Olympisch sportster. Zo proberen ze in de film veel van haar duister en ellendige verleden te laten zien, waarmee ze je als kijker medelijden proberen te geven voor Tonya Harding. Als je het echte verhaal en gebeurtenissen rond deze Olympisch Winterspelen van 1994 niet weet dan zou dit best kunnen lukken, maar als je de werkelijkheid wel kent dan zal je niet zo snel medelijden hebben met Tonya Harding. Degene die Nancy Kerrigan heeft aangevallen met een ijzeren knuppel was namelijk ingehuurd door Tonya haar toenmalige echtgenoot. Zo kan het voor mensen die dit weten lastig zijn om echt om Tonya te geven tijdens het kijken van deze film, want deze mensen kunnen in hun achterhoofd houden dat Tonya verantwoordelijk is voor het vernietigen van Nancy Kerrigan haar dromen en zo haar volledige sportleven en training om zeep heeft geholpen.De schrijver van het filmscript had dus een beter oog voor de details moeten hebben gehad om deze film beter en eerlijker over te brengen bij de kijkers.

Ondanks het gebrek van de werkelijke details is film verder wel mooi en goed gefilmd. Zo weten ze de schaatsstunts goed en realistisch weer te gegeven in de film. Dit komt omdat ze het op een goede manier hebben gefilmd. Zo beweegt de camera goed mee met de bewegingen die de schaatsers in de film maken. Zo is deze film wel een van de beste films waarin het schaatsen goed wordt weer gegeven. In de film wordt verder op een Goodfellas manier door de personages tegen de camera gesproken tijdens de film om zo zelf commentaar te leveren over de gebeurtenissen. Dit is in het begin wel leuk gedaan, maar het wordt uiteindelijk wel wat teveel gedaan waardoor het wat onnodig begint aan te voelen tijdens de film.   

Het acteerwerk wordt ook goed gedaan in de film. Margot Robbie heeft haarzelf extra goed moeten trainen om de schaatsstunts in de film zelf te kunnen doen. Zo zet ze deze stunts goed neer in de film. Hoewel ze het schaatsen en de schaatsstunts verder goed doet in de film is ze verder wel wat verkeerd gecast of ze hadden wat anders met de make-up moeten doen. De echte Tonya Harding was dankzij haar arme leven niet echt de mooiste schaatsster, waardoor ze ook niet echt zo populair was en gewaardeerd werd in de schaats gemeenschap. Margot Robbie komt de gehele film juist mooi in beeld waardoor dit ook wat tegen de realiteit in gaat. De verdere cast levert wel goed en realistisch acteerwerk in de film. Het beste acteerwerk komt van Allison Janney, die Tonya Hardins haar strenge moeder speelt. Zo heeft ze voor deze rol al terecht wat filmprijzen gewonnen.   

Ik geef de film als cijfer een: