Mijn Top 10 slechtste films van 2018

Ondanks dat 2018 als een goed filmjaar begon en vele goede en vermakelijke films had, waren er helaas ook weer genoeg slechte films. Dit zijn de tien films die ik persoonlijk het slecht, saai of irritant vond dit filmjaar.

10
Peter Rabbit.
Net zoals de top 10 beste lijst begin ik deze lijst ook met een animatiefilm, want er waren helaas ook genoeg slechte animatiefilms dit jaar. Deze konden misschien vermakelijke zijn voor bepaalde kinderen, maar komen voor de meeste als wat simpel over en voor volwassen kijkers misschien zelf irritant. Net zoals Peter Rabbit. James Corden vind ik persoonlijk al een irritante man, die onnodig in films voorkomt. Hier sprak hij helaas de stem in van de hoofdrol van de film.

9
The Happytime Murders.
Jim Henson wist nog vermakelijke films van en over the Muppets te maken. Zijn zoon heeft dit jaar helaas de Muppets in een gehele andere richting weten te verfilmen met een film waar de Muppets aan drank, drugs en seks doen. Verder is de film gevuld met simpele of schuine humor waar je net van moet houden. Ik vond de film eerder niet respectvol overkomen tegenover Jim Henson. De film was zelf aangeklaagd door Sesamstraat, omdat de film hun personages in een slecht daglicht heeft gezet.

8
Night School
Night School is een echte Kevin Hart komedie. Als je fan bent van Kevin Hart zijn komedie stijl kun je wel van de film genieten. Als je zijn komedie stijl niks vindt, kun je ook weinig om deze komedie lachen. Een paar andere van de cast proberen ook leuk of komisch over te komen in deze film, maar worden door Kevin Hart, die de hoofdrol speelt en de film ook deels heeft geschreven en geproduceerd flink overschaduwt.

7
The Possession of Hannah Grace.
Dit was een late horrorfilm die nog begin december moest uitkomen. De film was al voor twee jaar in de werking, maar niemand wilde de film tot zich nemen. Ze hadden deze film gewoon beter kunnen cancelen, want het eindresultaat zat vol horror clichés, die in andere horrorfilms wel eens beter gedaan zijn. Helaas hebben ze de film toch doorgezet alleen zonder echt succes.

6
Kin.
Kin was gebaseerd op een korte film van Jonathan en Josh Baker dat niet goed werkte als een lange bioscoopversie. Het verhaal is ik erg verwarrend en onduidelijk verteld, waardoor je als kijker het verhaal moeilijk kan volgen. Op het einde proberen ze alles ook snel duidelijk te maken waar bekende acteurs een cameo hebben. Dit heeft helaas niet geholpen.

5
Mortal Engines. 
Mortal Engines had mooie beelden om naar te kijken. Meer had de film ook niet, want qua verhaal leek het wel alsof de schrijvers goede en bekende verhaallijnen uit betere films hadden gemixt met elkaar en zo een leuk verhaal probeerde neer te zetten. Een beetje filmkenner herkent verhaalpunten van de bekende films helaas wel terug in andere films. Een echte filmfan kan zich ook gemakkelijk irriteren aan de manier dat deze film overkomt als een slechte kopie van een andere film. Persoonlijk had ik dat met de manier waarop de film simpelweg momenten en scenes uit de originele Star Wars trilogie kopieert en op een mindere manier probeert neer te zetten.

4
Truth or Dare. 
Bij Truth of Dare hebben ze van een simpel spelletje een te ingewikkelde horrorfilm gemaakt. In het begin valt er nog om de domheid van de film te lachen, maar wanneer ze halverwege de film als een serieuze film proberen neer te zetten, valt er ook niet meer om de film te lachen. De film bevat dan namelijk een te ingewikkeld verhaal over hoe Truth or Dare een gevaarlijk dodelijk spel is geworden.

3
Slender man.
Video games worden vaak slecht verfilmd en dat was bij Slender Man precies weer het geval. Slender Man is een eenvoudig spelletje, maar met de film hebben ze dat weer in een onnodige lange en ingewikkelde film verandert. In de film moest Slender Man als symbool overkomen om milieuvervuiling tegen te gaan. Dit hebben ze dan op een domme en vergezochte manier geprobeerd te doen zonder succes.

2
The First Purge.
De Purge filmserie is op het tweede deel na nooit zo´n groot succes geweest. Na het derde deel leek de filmserie voorbij, maar helaas hebben ze ervoor gekozen om een onnodige prequel te maken dat later is vervolgd door een eigen tv-serie. Zo zijn de films en de serie leuk voor een bepaalde groep kijkers, maar verder hebben mensen er weinig aan.

1
Fifty Shades Freed.
Gelukkig is dit de laatste film van de Fifty Shades of Grey serie. De Twilight fan fictie is nu gelukkig voorbij. Het blijft me toch verbazen hoeveel fans en mensen deze films wisten te trekken, maar ik ga ervan uit dat na wat aantal jaren weinig nog over deze serie zullen spreken, net zoals nu het geval is met Twilight.

Aan het einde van deze film zat zelfs een epiloog, maar het duurde even voordat deze begon en vele bezoekers waren al opgestaan van hun stoelen om de zaal te verlaten, maar toe de epiloog begon gingen ze weer zitten.

Gewoon de zaal verlaten
voor de film echt is afgelopen. 

Ik vond dat het wel lang genoeg had geduurd en verliet de zaal als eerste zonder te weten waar de epiloog nou precies overging, maar dat kan mij tot vandaag de dag nog steeds niks schelen. Ik ben gewoon blij dat de Fifty Shades of Grey serie nu eindelijk is afgelopen.






Dit zijn de tien film die ik kan afraden om te zien. Ik ben blij dat ik ze na deze lijst gemaakt te hebben weer kan vergeten. Ik zeg niet dat je deze film zelf moet haten zoals ik dat hier doe. Als je wel plezier met een van deze films hebt gehad dan respecteer ik dat en vind dit dan eigenlijk vooral knap.

Graag wil ik iedereen weer bedanken van het lezen, volgen en liken van mijn reviews van dit jaar.
2019 ziet er goed uit qua films aan de vele goed en interessante trailers die al uit zijn. Hopelijk mag 2019 een goed film jaar worden. 

Mijn Top 10 Beste films van 2018

Het filmjaar is (bijna) weer voorbij. 2018 begon als een goed filmjaar met een paar mindere films. Halverwege het jaar veranderde dit helaas in een tegenovergestelde richting, want toen leken er meer slechte en mindere films uit te komen met maar een paar goede en vermakelijke films.
Hier is de lijst met mijn top 10 films van het jaar, waar ik persoonlijk zelf het meeste van heb genoten dit jaar.

10
Ralph Breaks the Internet.
Dit filmjaar had weer vele animatiefilms. Dan zowel goede als mindere animatie films, maar Ralph Breaks the Internet was een vermakelijke film voor jong en oud gevuld met vermakelijke humor en referenties, die jonge en oude kijkers terug kunnen herkennen.

9
Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald.
Dit vervolg van de eerste Harry Potter spin-off speelt wat meer in op de achtergrondverhalen van bepaalde Harry Potter personages wat niet volledig naar voren konden komen in de Harry Potter films. Zo krijgt het personage van Dumbledore wat meer achtergrondinformatie over zijn relatie met Grindelwald.

8
A Quiet Place.
Dit filmjaar zat weer vol met vele horrorfilms, maar helaas had het jaar zoals gewoonlijk weer meer minder en slechte horror films dan echt goede horrorfilms. A Quiet Place vond ik wel de beste horror film van dit jaar. John Krasinski weet met een simpel idee spanning te creëren waar personages geen geluid mogen maken als ze in leven willen blijven. Tijdens het kijken van de film probeer je als kijker zo ook zo stil mogelijk te blijven en irriteert je je meer aan mensen die niet stil kunnen blijven en hoop je stiekem eigenlijk dat de promo van de film echt wordt.  

7
First Man.
Damien Chazelle zijn films gaan meestal over muziek, maar met First Man ging hij en volledige andere richting in wat hij gelukkig op een goede en mooie manier heeft kunnen doen. In de film komt Ryan Gosling zijn versie van Neil Armstrong begrijpelijk over waarom hij graag naar de maan wil om zo even aan de aarde en alle mensen te kunnen ontsnappen. Ze laten ook op een realistische manier terugzien wat er allemaal gebeurde tijdens de race naar de maan.

6
Jurassic World: Fallen Kingdom.
Met de nieuwste film uit de Jurassic Park serie van dit jaar, weet J.A. Bayona weer het gevoel en ervaring van de eerste twee Jurassic Park films van Steven Spielberg terug te brengen in de serie. Door de goede mix van CGI en echte filmattributen komen de dinosaurussen weer realistisch over in deze nieuwe film. Deze film bevat ook een tragische scene voor fans van de Jurassic Park serie.

5
Black Panther.
Met deze nieuwe film in de Marvel filmserie weet Ryan Coogler niet alleen nieuwe personages te introduceren, maar het geheel fictieve land van Wakanda. Zo weet hij naast een vermakelijk superhelden film ook op een manier tegen racisme in te gaan zonder dit overdreven te doen.

4
Ready Player One.
Steven Spielberg heeft met zijn nieuwe film weer een vermakelijke film neergezet dit jaar, die net als Ralph Breask the Internet gevuld is met leuke referenties naar andere films of videogames, maar hij heeft dit dan op een live action manier gedaan, die ook inspeelt op de groeiende populariteit van technologie van vandaag de dag en hoe videogames verslavend kunnen werken bij bijvoorbeeld de jeugd om aan de realiteit te kunnen ontsnappen.

3
Mission: Impossible - Fallout.
Bij de meeste filmseries worden de films na de zoveelste film wat minder, maar dat is niet het geval bij Mission: Impossible, want hier zitten ze al bij het zesde deel en toch weten ze de film heftiger en spannender te maken. Tom Cruise blijft ondanks zijn 50+ leeftijd zijn eigen stunts nog steeds zelf doen. Zo heeft hij tijdens het filmen van deze film wel zijn enkel gebroken, maar helpt zo verder mee met het realistisch overbrengen van de actie in de film. Zo is deze film ook wel de meeste vermakelijke film geweest die er tijdens de zomerdagen was te zien in de bioscoop.

2
Bohemian Rhapsody,
Met Bohemian Rhapsody hebben ze een vermakelijke biografische verfilming weten te maken over Freddie Mercury en de band Queen. Ondanks de problemen achter de schermen en dat alle details misschien niet precies mogen kloppen, hebben ze vermakelijk en informatief laten zien hoe Queen op een unieke manier muziek wist te maken. Zo valt ook wel terug te zien hoe de muziekindustrie met de jaren is, verandert dankzij de muzikale technische beweging. De film laat ook goed zien hoe Freddy Mercury eigenlijk alleen zijn passie voor muziek wilde uiten en zo ook de rest van de wereld probeerde te vermaken.

1
Avengers: Infinity War.
Met deze film heeft de Marvel filmstudio op een bijzondere manier een tien jaar lange filmserie weten neer te zetten bestaande uit verschillende films die toch allemaal onderling gelinkt aan elkaar zijn. Zo hebben ze de meeste personages uit deze film al in andere films opgebouwd en zo konden ze zich beter op het verhaal en de schurk consenteren, zonder dat ze de vele helden nog met een introductie naar voren hoeven te brengen. Ze wisten deze film ook op een manier te eindigen met de cliffhanger van de laatste decennia, die sommigen wel verwacht hadden, maar toch nooit precies alles hadden kunnen zien aankomen.

Dit zijn de tien films van het jaar die ik kan aanraden om een keer te bekijken.

Morgen zal ik mijn lijst met de top 10 slechte films van dit jaar online zetten. 2018 had helaas weer meer mindere en slechte films dan goede.

Bumblebee

Bumblebee is een spin-off die zich voor de eerste Transformers film afspeelt. Deze film is geregisseerd door Travis Knight, de regisseur van Kubo and the Two Strings.

In de film moet Bumblebee vluchten van Cybertron naar de aarde met informatie over de Autobots, die niet in de handen van de Decepticons mogen vallen. Hij verstopt zich hier op een autokerkhof van een kleine auto reparatie garage.

Charlie rijdt in Bumblebee. 

Buitenbeentje Charlie (Hailee Steinfeld) vindt Bumblebee op haar achttiende verjaardag in zijn getransformeerde status als een beschadigde Volkswagen Kever. Als Charlie de auto weet te repareren, ontdekt ze dat haar nieuwe auto eigenlijk een transformerende alien is.

Als de twee elkaar leren te vertrouwen, leren ze dat ze beide veel gemeen hebben ondanks dat ze van verschillende planeten komen.

Charlie en Bumblebee. 

Charlie moet Bumblebee wel verborgen zien te houden voor haar gezin en de rest van de wereld. Helemaal wanneer militairen onder leiding van agent Burns (John Cena) Bumblebee proberen te vinden om hem aan de Decepticons uit te leveren. 

Dit is de eerste live-action Transformers film die niet door Michael Bay is geregisseerd. Hij heeft zich bij deze nieuwe Transformers film teruggetrokken tot producer van de film. 

Travis Knight en scriptschrijver Christina Hodson hebben zo eindelijk een goede en vermakelijke Transformers film weten te maken, die herkenbaar en vermakelijk overkomt voor fans van de vroegere Transformers animatie films en series. Deze film concentreert zich ook echt op de Transformers in plaats van alleen om de menselijke personages. De tijd in deze film is goed verdeelt tussen Charlie en Bumblebee. De relatie tussen beide personages komt ook geloofwaardig over, omdat beide buitenbeentjes zijn in hun leven en zich zo aan elkaar kunnen relateren. Zo bevat deze film een goed verhaal, die overkomt als het verhaal van de film ET of de animatie The Iron Giant, waar een kind een vriendschappelijke relatie opbouwt met een verloren alien van een andere planeet. 

Bij de actie scenes in deze film kun je ook goed zien wat er allemaal gebeurd, omdat de beelden zich goed focussen op het gevecht tussen de Transformers. Michael Bay filmde de acties scenes in de door hem geregisseerde Transformers films vaak wat te bewegelijk of hij focuste de beelden op de menselijke personages en hoe ze op het gevecht reageerde. Michael Bay had ook vaak de neiging om onnodige explosies aan zijn actie scenes toe te voegen. 

De effecten zien er ook goed uit in deze film. In deze film kun je ook beter zien hoe de Transformers zich transformeren van robot tot wagen. In de voorgaande films werd dit vaak te haastig gedaan. In deze film valt het gebruik van CGI ook minder op dan in de voorgaande films. 

Het acteerwerk wordt ook goed gedaan in deze film. Hailee Steinfeld komt leuk over als de hoofdrol van de film als het buitenbeentje met een emotioneel verleden. Ze hebben het gezin ook passend gecast in deze film. John Cena komt ook leuk over in de film als de stoere militair die Bumblebee probeert uit te leveren aan de Decepticons. Hij komt wel eerder komisch over dan stoer, vooral in scenes waar hij juist probeert stoer over te komen tegenover de grote Transformers. 

Ik geef de film als cijfer een:

Mary Poppins Returns

Mary Poppins Returns is het 54 jaar latere vervolg op van de eerste Mary Ppppins film. Dit vervolg is geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Rob Marshall, de regisseur van Chicago en Into the Woods.

De film speelt zich af in Londen tijdens een economische depressie waar de opgegroeide Michael (Ben Whishaw) en Jane Banks (Emily Mortimer) net een tragische gebeurtenis hebben meegemaakt.

Mary Poppins keert terug. 

Mary Poppins (Emily Blunt) keert hierom terug om hun en de kinderen te helpen tijdens deze zware tijden.
Zo probeert Mary Poppins op haar magische wijze samen met de lantaarnopsteker Jack (Lin-Manuel Miranda) plezier terug te brengen in het leven van de Banks familie.

Mary Poppins Jack en de Banks kinderen.  

Met deze film hebben ze weer een mooie vermakelijke film gemaakt, die de bijzondere momenten van de eerste film op een eigen manier weet na te doen. Zo probeert deze film op de oude manier met meer moderne humor en gebeurtenissen passend over te komen voor de nieuwe generatie. Toch proberen ze ook bepaalde dingen en situaties terug te brengen waar de oudere generatie die bekend zijn met het eerste deel dan ook weer van kunnen genieten. Zo kan de film voor hun bekend, maar toch vermakelijk overkomen.

De komedie in de film is ook leuk voor zowel de oude als de jonge generatie. De oude generaties kan weer genieten van Mary Poppins haar bijzonder manier waarop ze met de kinderen omgaat en de jonge generatie kan dan genieten om hoe de kinderen reageren op Mary Poppins haar manieren en acties. De film heeft verder ook wat sneue dramatische momenten die Mary Poppins op haar manier probeert te verhelpen. Zo heeft de film ook een goede mix van drama en komedie.

De effecten zien er ook weer goed uit in de film. Voor mensen die bekend zijn met de eerste film

Een mix van live-action en animatie uit de film.

kunnen bepaalde momenten wel als bekend overkomen, maar het blijft toch vermakelijk om deze scenes zo in een modern jasje te kunnen herleven.
Zo kunnen bepaalde scenes voor de jonge generaties als bijzonder overkomen door de manier waarop ze in de film naar voren worden gebracht. Zo kunnen oudere kijkers als ze met hun kinderen of kinderen uit hun familie zichzelf misschien terug herkennen aan de manier waarop de kinderen nu op deze film reageren zoals ze vroeger zelf reageerde op de eerste film. Zo kan deze film een vermakelijke film zijn om met het gezin of met de familie te bekijken tijdens de feestdagen om zo te kunnen genieten van de terugkerende Disney magie.

De film is ook gevuld met leuke muziek en liedjes waar beide generaties ook van kunnen genieten. Ze zijn helaas niet zo goed of pakkend zoals de muziek en liedjes uit de eerste film, maar wanneer een liedje begint in de film kun je als kijker wel op de beat mee tikken met je voet of vinger. De gehele cast van de film zijn dan helaas ook niet de beste zangers, want bij sommige klinken de hoge noten wel wat vals.

Ondanks wat valse noten wordt het verdere acteer, zang en dans werk wel goed gedaan door de gehele cast. De nieuwe cast die de gelijke rollen uit de oude film neerzetten in deze film doen dit gelukkig ook op hun eigen manier en kopiëren zo niet op een simpele manier de rollen uit de oude film. Emily Blunt zet haar rol als Mary Poppins goed op een eigen manier neer. Wel op een respectvolle manier tegenover Julie Andrews die de oude rol van Mary Poppins speelde. Lin-Manuel Miranda komt wel wat teveel over als een kopie van Dick Van Dyke uit de eerste film, maar Dick Van Dyke heeft gelukkig een cameo in deze film om te laten zien hoe goed hij het deed in de eerste film. Het is wel een bijzonder iets om hem op 93 jarige leeftijd nog zo te zien acteren en te zien dansen in deze film.

Ik geef de film als cijfer een:

Spider-Man: Into the Spider-Verse

Spider-Man: Into the Spider-Verse is een nieuwe actie animatiefilm geregisseerd door Bob Persichetti, Peter Ramsey en Rodney Rothman.

Miles Morales als de
nieuwe Spider-Man

In de film wordt Miles Morales (stem van Shameik Moore) gebeten door een radioactieve spin en verandert zo in de nieuwe Spider-Man.
Omdat de oude Spider-Man overleden is, vindt Miles dat hij als de nieuwe Spider-Man zijn stad moet beschermen tegen de criminelen, maar Miles heeft nog te weinig ervaring als superheld om dit succesvol te kunnen doen.

Miles en Peter

Wanneer Miles Peter Parker (stem van Jake Johnson) tegenkomt, is Miles erg verbaast. Peter Parker was namelijk de oude Spider-Man, die pas was overleden. Miles leert van deze Peter Parker dat hij uit een ander universum komt en zo leert Miles over het multiversum. Het multiversum betekent dat er verschillende universums bestaan waar verschillende versies van dezelfde personen in rond lopen. Met deze informatie en Peter Parker zijn trainingen tot superheld moet Miles het opnemen tegen Kingpin Wilson Fisk (stem van Liev Schreiber), die met een machine de multiversum wil beïnvloeden en zo in gevaar kan brengen.
Tijdens deze missie worden Miles en Peter vergezeld door ander versies van Spider-Man uit de andere universums. Al deze verschillende versies van Spider-Man moeten leren samen te werken om de machine van Wilson Fisk te stoppen voordat het te laat is.

Met deze Spider-Man film heeft Sony na vele pogingen eindelijk weer een goede Spider-Man film weten te maken. Door gebruik te maken van de vele verschillende versies van Spider-Man die er zijn kunnen kijkers genieten van hun favoriete versie en hoe deze zich gedraagt in de film tegenover de andere versies. Zo is de film ook leuk voor jonge en oude kijkers, want voor beide generaties zit er wel een versie van Spider-Man in waar ze zich aan kunnen relateren.     
Kijkers kunnen zich ook goed aan de verschillende versies van Spider-Man relateren, omdat deze problemen hebben die mensen in het echte leven ook hebben of kunnen krijgen zoals onzekerheid of bedroeft zijn om de gemiste kansen in het leven. 

Wat ze de film ook draagt, is de komedie, want alle verschillende versies van Spider-Man die in de film voorkomen, hebben ook elk hun eigen soort humor.

Komedie uit de film.

De oudere versies van Spider-Man hebben meer een humor die oudere kijkers eerder aanspreekt en de jongere versies doen dan weer hetzelfde voor de jonge kijkers.

De film heeft ook mooie en bijzonder animaties. Zo komt de films soms over als je naar een levend stripboek verhaal zit te kijken. Bij de animatie hebben ze ook goede op de details gelet. Zo lijken de personages waarvan je het gezicht te zien krijgt ook veel op de gezichten van de acteurs wie hun stemmen inspreken.

Het stem acteerwerk wordt ook goed gedaan door de cast. Iedere acteur die bijvoorbeeld een Spider-Man personage inspreekt doet dit op een passende of komische manier.

Ik geef de film als cijfer een:

Second Act

Second Act is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Peter Segal, de regisseur van Get Smart en Grudge Match.

De film gaat over Maya (Jennifer Lopez), die als assistent-manager bij de lokale supermarkt werkt. Omdat ze verder geen diploma heeft, wordt haar een promotie tot filiaalmanager geweigerd.

Maya op haar nieuwe werk.

Dankzij een vergissing krijgt ze de kans om te solliciteren voor een baan bij een multinational van verzorgingsproducten. Maya krijgt nu de kans om te doen waar ze altijd van droomde. Zo moet ze laten zien dat ze de juiste passie en ervaring heeft voor het werk. Dit blijkt eigenlijk waardevoller te zijn dan een diploma.




Deze film begint met een vermakelijke verhaal, waar het hoofdpersonage met wat leugentjes en een nep cv haar droombaan kan uitvoeren. Zo proberen ze met deze film in te spelen op de vrouwenbeweging, waar vrouwen net zo goed kunnen zijn als mannen en dezelfde rechten verdienen. Het jammere aan deze film is dan dat de film dit probeert te vertellen met een vrouwelijke hoofdrol die via leugens dit succes weet te bereiken.
De film kan op momenten wat onrealistisch overkomen aan bijvoorbeeld de manier waarop het hoofdpersonage haar droombaan weet te bereiken met leugens een nep cv en een nep Facebookpagina. De film kan verder ook wat bekend overkomen. Zo komt het verhaal wat over als een omgekeerde vertelling van de film Uptown Girls.

De komedie uit de film komt ook wat simpel of ouderwets over, waardoor het niet echt aanslaat bij het publiek. Dit kan mogelijk ook deels komen omdat dit script voor een van de twee schrijvers pas zijn eerste filmscript is die hij heeft geschreven.

Het acteerwerk in de film is verder ook niet zo bijzonder. Jennifer Lopez haar personage zou uit een armer gezin moeten komen, maar behalve een wat mindere kleding stijl, ziet haar gezicht er steeds goed opgemaakt uit gedurende de gehele film. De rest van de cast probeert verder wat goed of komisch over te komen, maar door het mindere script en omdat ze Maya haar leugens allemaal geloven komen ze eerder als dom over in de film. 

Ik geef de film als cijfer een:

Aquaman

Aquaman is een nieuwe actie fantasie superhelden film. De film is geregisseerd en deels geschreven door James Wan, de regisseur van Save, Insidious en The Conjuring.

In de film krijgt Arthur Curry (Jason Momoa) te horen dat de zeven zeeën onder leiding dreigen te komen van zijn halfbroer koning Orm (Patrick Wilson). Als hij de leiding krijgt over de zeeën krijgt wil hij een oorlog beginnen tegen al het leven op het land.

Koning Orm

 l

Arthur en Mera opzoek naar
de drietand.

Om de oorlog te voorkomen moet hij samen met Mera (Amber Heard) de drietand van de oorspronkelijke koning van Atlantis zien te vinden, om een kans te maken tegenover zijn halfbroer en zo het koningschap van de zeeën over te nemen en een held te worden voor de gehele wereld.

Deze film is weer een stap in de goede richting voor de films uit het DC filmuniversum. De film duurt wel 144 minuten en helaas kun je de lange tijdsduur van de film opmerken door het langzame tempo dat de films soms heeft

Aan de kijker wordt namelijk veel uitgelegd over de onderwaterwereld van de film en de vele verschillende personages en objecten die in de film voorkomen, zodat de kijkers de film beter kunnen begrijpen. Voor kijkers die het personages van Aquaman kennen kunnen deze scenes als wat langdradige overkomen. Mensen die minder bekend zijn met het Aquaman personage kunnen de uitleg handig vinden, maar omdat er veel wordt uitgelegd, kan het moeilijk zijn om alles te blijven onthouden. Om het verhaal van de film beter over te brengen, hadden ze het verhaal beter wat korter en minder gevuld met personages kunnen houden.

De film bevat ook een paar leuke komische momenten, maar de meeste komedie is helaas wel wat simpel geschreven. Zo kunnen jongere kijker er meer om lachen dan oudere kijkers.

Deze film maakt ook gebruik verschillende aspecten die al eens eerder op een andere manier in andere superhelden films zijn voorgekomen qua personages, locaties of gebeurtenissen. Helaas levert deze film dan wel een mindere versie van deze aspecten.

De effecten in de film zien er wel goed en realistisch uit. Vooral de scenes onderwater zijn mooi in beeld gebracht. De 3D effecten geven hier ook goede de diepte van de oceanen weer in de film. De scenes onderwater zijn ook de leukere scenes in de film. Bij een paar scenes kun je soms wel terugzien dat de acteurs aan draden voor een green screen zweven of bij bepaalde zeewezens dat ze met CGI in de film zijn geplaatst. Gelukkig komen de meeste beelden en wezens verder wel mooi en realistisch over in de film. 

Het acteerwerk wordt goed gedaan door de cast, maar door de grootte van de cast, krijgt niet ieder acteur evenveel kans om goed werk neer te zetten in de film. Jason Momoa zet leuk werk neer als Aquaman, die liever een rustig leven wil leiden dan de taak als de erfgenaam en leider van Atlantis op zich te nemen. Patrick Wilson zet ook leuk acteerwerk neer als een van de schurken van de film. Andere acteurs in de film zoals Amber Heard en Willem Dafoe hebben eigenlijk meer rollen waar ze uitleg geven aan Aquaman en zo ook aan het publiek.

Ik geef de film als cijfer een: