Peppermint

Peppermint is een nieuwe actie drama geregisseerd door Pierre Morel, de regisseur van District B13 en Taken.

De film gaat over Riley North (Jennifer Garner), die samen met haar man Chris (Jeff Hephner) haar dochter Carly (Cailey Fleming) haar verjaardag viert op een kermis. Wanneer Riley even weg is bij haar man en dochter ziet ze dat ze vanuit een auto worden beschoten en zo komen te overlijden. Riley weet tijdens een rechtszaak de daders te identificeren, maar verliest toch omdat de rechter twijfelt aan haar bewijs als getuige. Na de verloren rechtszaak verdwijnt Riley voor vijf jaar. 

Riley vecht tegen de Garcia bende. 

Na deze vijf jaar vindt de politie vele slachtoffers van de criminele groep Garcia waar de moordenaars van Riley haar familie ook bij horen. De politie stelt zo al snel vast dat Riley terug is gekeerd voor wraak op de crimineel familie. Riley moet na vijf jaar trainen het nu eigenhandig opnemen tegen de Garcia bende zonder dat ze iemand kan vertrouwen om haar familie te kunnen wreken.

Deze film is een vermakelijke, maar bekende wraakfilm, waar het hoofdpersonage iemand of iets heeft verloren dankzij criminelen en zelf besluit wraak te nemen. Het script van deze film is bedacht en geschreven door Chad St. John. Dit is pas het eerste filmscript die hij eigenhandig heeft geschreven. Dit valt wel terug te zien in de film, want de film kan soms wat als simpel geschreven overkomen.

Het drama aspect is goed verwerkt in de film waar je de band en het verlies van het hoofdpersonage met haar familie goed krijgt te zien. Helaas worden sommige andere details wat te gehaast in de film geïntroduceerd, waardoor je als kijker niet altijd alle details even goed kunt volgen of begrijpen. De informatie over hoe Riley aan haar gevecht en wapen vaardigheden is gekomen is daar een voorbeeld van. Hierdoor komen haar gewelddadige acties wat ongeloofwaardig of geforceerd over. Het was beter geweest als ze bijvoorbeeld wat meer achtergrondinformatie hadden laten zien in de film over hoe Riley deze vaardigheden heeft geleerd in haar vijfjarige verdwijning.   

Jennifer Garner als Elektra.

Jennifer Garner levert wel goed acteerwerk in deze film als de hoofdrol. Het is leuk om haar weer eens terug te zien in een actiefilm, want sinds de film The Kingdom uit 2007 heeft ze niet meer in actiefilms gespeeld. Ondanks het gebrek aan details van haar personage haar training, komt ze wel weer goed over in haar actiescènes.
Een van haar bekendste rollen was de rol die ze vroeger speelde in de superhelden film Daredevil als de antiheld Elektra Natchios. Voor fans van superhelden film kan het wel leuk zijn om de vroegere Elektra actrice nu weer in een actiefilm te zien, maar dan meer met het achtergrondverhaal dat lijkt op het achtergrondverhaal van de antiheld the Punisher.

Ik geef de film als cijfer een:

Slender Man

Slenderman is een nieuwe horror film geregisseerd door Sylvain White, de regisseur van films zoals Stop the Yard en The Losers.

De film speelt zich af in het klein stadje in de staat Massachusetts. Hier proberen vier vriendinnen van de middelbare school te bewijzen dat dat de internetgeruchten over het angstaanjagende figuur Slenderman niet waar zijn.

De meiden zoeken contact met
Slenderman. 

 Als ze hem dan op de rituele wijze oproepen en daarna niets bijzonders merken, denken ze dat de geruchten niet waar zijn. Als later een van de meiden plotseling vermist raakt, vermoeden de andere meiden dat ze het misschien toch mis hadden en dat hun vriendin het eerste nieuwe slachtoffer van Slenderman is geworden. De vriendinnen moeten nu naar een manier zoeken om Slenderman te stoppen, voordat ze ook aan hem ten prooi vallen.

Deze film is gebaseerd op de internetverhalen en later video games over het Slenderman wezen. Deze film speelt vooral in op de internetverhalen. Helaas voor de film is deze internet trend ondertussen ook al wat veroudert, waardoor er niet echt meer een passend publiek is voor deze film. Voor fans van horror films is deze film ook niet zo vermakelijke, want de horror aspecten zijn zwak in deze film. Het verhaal van de film is ook moeilijk te volgen, omdat ze van situatie naar situatie springen zonder dat ze alles ook echt uitwerken. Zo blijf je als kijker met vele onbeantwoorde vragen zitten wanneer de film is afgelopen.

De effecten in de film zien er ook niet goed uit, want je kunt vaak terug zien dat Slenderman met behulp van CGI en green screen effecten in de film is geplaatst. Zo komt hij ook niet geloofwaardig over in de film. Zijn aanwezigheid werkt alleen wanneer hij op de achtergrond in de schaduw staat verborgen.

De cast bestaat verder ook uit meer onbekende auteurs en actrices. De meeste bekende is Joey King, maar ze levert geen goed acteerwerk in deze film. De beste van de cast zijn ook de eerste die door Slenderman worden gepakt en zo uit de film verdwijnen, waardoor je met de mindere cast blijft zitten. 

Ik gef de film als cijfer een:

Dog Days

Dog Days is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Ken Marino, de regisseur van How to be a Latin Lover.

Hondeneigenaars vinden liefde.

De film gaat over een aantal verschillende hondeneigenaars, die elkaar dankzij hun trouwe viervoeters tegenkomen en zo verschillende onderlinge relaties met elkaar beginnen. Zo is deze mozaïek verfilming gevuld met verschillende drama, komedie en romantische verhalen over de verschillende hondeneigenaars en hun honden. 

Deze film is leuk voor koppels en hondenliefhebbers, maar verder is de film gevuld met vele verschillende verhaallijnen, die weer gevulde zijn met verschillende clichés. De film is zo erg voorspelbaar en gevuld met teveel verschillende personages waar je als kijker niet echt om geeft. De enige rede waarom je misschien wel om bepaalde personages geeft, is omdat die misschien gespeeld wordt door een acteur of actrice waar je fan van bent. Anders kun je wat om ze geven, omdat je de hond die ze hebben leuk, grappig of schattige vind. Deze film komt zo ook over als een film die geregisseerd zou zijn geweest door Garry Marshall, want de laatste film die hij heeft geregisseerd gingen ook over bepaalde feestdagen zoals Valentine's Day of New Year's Eve. De titel Dog Days verwijst ook naar de Engelse term, waarmee hete zomerdagen bedoeld wordt.

Door de grote cast komen de acteurs en actrices in deze film verder ook niet bijzonder over, omdat ze te weinig tijd hebben om de personages echt op te bouwen. De verschillende honden in de film kunnen even leuk zijn om te zien, maar dragen verder zelf ook weinig persoonlijkheden met zich mee.

Ik geef de film als cijfer een:

The Happytime Murders

The Happytime Murders is een nieuwe misdaadkomedie geregisseerd door Brian Henson, de regisseur van verschillende Muppets films en afleveringen van verschillende Muppets shows.

In de film leven mensen en puppets naast elkaar, maar de puppets worden wel gezien als tweederangsburgers. In de onderwereld van Los Angeles heeft een seriemoordenaar het gemunt op bekende puppets uit de kinderserie: The Happytime Gang.

Edwards en Phillips

Detective Connie Edwards (Melissa McCarthy) moet hierom samenwerken met haar ex-partner Phil Phillips (stem van Bill Barretta) om deze seriemoordenaar te stoppen.
Wanneer ze leren dat Phil's ex-vriendin Jenny (Elizabeth Banks) het volgende slachtoffer gaat worden, krijgen de twee meer sporen en hints die leiden naar de dader. Ze moeten de moordenaar nu zien op te sporen en te ontmaskeren voor hij nog meer onschuldige slachtoffers kan maken.

Brian Henson, de regisseur van deze film is de zoon van Jim Henson, die de Muppets films en tv-series bedacht heeft. Na zijn dood werd Brian de baas over zijn bedrijf en creaties. Brian brengt met deze film de Muppets wel naar een heel ander niveau, want in deze film maken de Muppets gebruik van drank, sigaretten, drugs, seks, geweld en scheldwoorden. Zo is deze film niet geschikt voor jonge kijkers. Deze verandering is wel wat wennen voor fans van voorgaande Muppets shows of films, want het is eigenlijk het tegenovergestelde van wat ze gewend zijn. De Sesamstraat studio heeft deze film ook al aangeklaagd nadat de trailer uitkwam, omdat het de kindvriendelijke poppen die ze voor hun show gebruiken in een slecht daglicht zetten en zo een verkeerd beeld aan kinderen kan geven. Er valt van deze film te genieten als je van platte puberale schuine humor houdt. Als de trailers van deze film je dan aanspreken, kun je zien of je dit een leuke film gaat vinden. Als je de trailers niks vindt, ga je deze film waarschijnlijk ook niet leuk vinden.

Naast de schuine humor is de rest van de komedie in de film verder wel wat simpel en wat voorspelbaar bedacht. De beste komedie werkt doordat ze de poppen in de film dingen laten doen die niet grappig zouden zijn als het gedaan werd door mensen, maar na de zoveelste keer verliest deze komedievorm ook zijn grappige kant. Als ze wat beter hun beste gedaan hadden met de komedie zou deze film wel grappiger geweest kunnen zijn.

De effecten van het Hanson filmbedrijf zijn met de tijd wel beter geworden. Vroeger kon je zien dat de poppen in de oude films en shows met touwtjes werden bespeelt en later in de vroegere green screen tijden kon je wel terugzien dat mensen in green screen kostuums de poppen bewogen. Nu de effecten erop vooruit zijn gegaan kunnen ze de poppen in de film wat geloofwaardiger laten bewegen. Tijdens de aftiteling van de film krijg je ook een beetje te zien hoe ze het gedaan hebben met de poppen in deze film. Zo is de aftiteling wel wat informatief voor fans van de vroegere Muppets of ander poppen films en tv-shows. 

Het acteerwerk wordt wel goed gedaan, maar de acteurs die gewoon als mensen in de film verschijnen zijn wel beter in hun andere komedie rollen. Bij de cast die de poppen inspreken en bespelen in de film kun je wel zien dat die het wat meer naar hun zin hebben.

Ik geef de film als cijfer een:

A-X-L

A-X-L is een nieuwe Sci-Fi actie film geregisseerd en geschreven door Oliver Day, de regisseur van de korte film Miles. De film is ook gebaseerd op zijn andere gelijknamige zeven minuten durende test versie van deze film.

Miles en A-X-L.

De film gaat over de cross motorrijder en buitenbeentje Miles (Alex Neustaedter). Zijn leven verandert wanneer hij tijdens zijn motorrit een beschadigde robothond onder de naam A-X-L vindt. Deze robothond is ontworpen als militaire bescherming.
Samen met Sara (Becky G) een vriendin die Miles stiekem leuk vindt, weten ze A-X-L te repareren en winnen zo zijn vertrouwen. Zo leren ze dat A-X-L ook gevoelens heeft, waardoor er een speciale band ontstaat tussen de drie. Hun enige probleem is dat A-X-L zijn makers hem terug willen om hem weer voor militaire missies te gebruiken. Miles en Sara moeten het nu samen met A-X-L opnemen tegen de militaire eenheid om A-X-L zijn vrijheid te behouden.

Sara, Miles en A-X-L.

Deze film bevat een bekend verhaal waar jongere een speciaal wezen vinden en daar een speciale band mee opbouwen, om het vervolgers op te nemen tegen de overheid of het leger. Zo kan het verhaal voor vele en dan vooral oudere kijker erg bekend en soms wat voorspelbaar overkomen. Zo is deze film wat leuker voor jongere tieners. 

De effecten zien er meestal wel goed uit in de film, wat voor een beginnende regisseur best bijzonder is. De robothond komt meestal geloofwaardig over in de film, maar soms kun je wel terugzien dat die met CGI in de film is geplaatst. De film is daarom ook leuker voor jonge tieners, want die zullen zich niet zo snel ergeren dat A-X-L niet altijd realistisch overkomt. Voor oudere kijkers kan de robothond soms wat overkomen als een Transformer uit de Michael Bay Transformers filmserie.

De cast van deze film bestaat wel uit een cast van beginnende en tv-acteurs. Alex Neustaedter is meer bekend uit tv-series of kleine rollen in andere films. Hij komt in deze film verder ook niet zo sterk over in de hoofdrol, waardoor vooral oudere kijkers niet altijd evenveel geven om zijn relatie met de robothond. Hun relatie komt soms wat te gehaast of geforceerd over. Becky G is ook meer bekend als zangeres in plaats van actrice. Het betere acteerwerk komt van de volwassen cast zoals Thomas Jane of Ted McGinley, maar hun hebben meer kleine rollen in deze film.

Ik geef de film als cijfer een:

Crazy Rich Asians

Crazy Rich Asians is een nieuwe romantische komedie. De film is geregisseerd door Jon M. Chu, de regisseur van G.I. Joe: Retaliation, Justin Bieber: Never Say Never en Step Up 2: The Streets. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijver Kevin Kwan.

Nick en Rachel.

De film gaat over Rachel Chu (Constance Wu). Ze is geboren in New York en heeft economie gestudeerd. Wanneer haar vriend Nick Young (Henry Golding) haar meeneemt naar de bruiloft van zijn goede vriend in Singapore wordt ze erg enthousiast, want dit wordt haar eerste bezoek aan Azië.
Voor deze reis leert Rachel dat Nick veel geheim voor haar heeft gehouden. Hij stamt namelijk af van een rijke familie en is daar bekend als een van de meest gewilde vrijgezellen. Zo moet Rachel bij aankomst het op nemen tegen vele vrouwen die Nick van haar proberen af te nemen, maar Rachel haar grootste taak wordt het overtuigen van Nick zijn moeder Eleanor (Michelle Yeoh) dat ze de juiste partner is voor haar zoon.

Deze film komt eerste over als een standaard romantische komedie, maar deze film draagt een bijzonder iets met zich mee, want de gehele cast bestaat uit Aziatische acteurs en actrices. Zo speelt deze film goed en mooi in op de Aziatische cultuur en gewoontes. Hier moet je net zoals het hoofdpersonage Rachel als kijker wel even aan wennen als je niet zo bekend bent met deze cultuur. Ondanks dat de film dan wat over kan komen als een standaard romantische komedie, kunnen de aspecten waar rachel moet wennen en haarzelf moet aanpassen aan deze nieuwe cultuur en gewoontes leuk en wat komische over komen. De spanning komt in de film vooral van de band tussen Rachel en moeder Eleanor, want Rachel moet haar zien te overtuigen dat ze goed is voor haar zoon, maar Eleanor komt echt over als een ijzeren dame, die je niet van haar eigen mening kan ompraten.

De Aziatische cultuur komt mooi naar voren in deze film dankzij de film sets, cast, locaties, kostuums en muziekstijl. Zo kun je als kijker goed leren hoe bepaalde dingen zoals bijvoorbeeld een trouwerij te werk gaan in deze cultuur en wat er allemaal bij komt kijken.
Het rijke aspect van de film kan wel wat vervelend overkomen na een tijdje, want de rijke personages van de rijke families scheppen wat te vaak op over wat voor moois ze allemaal met hun geld kunnen doen. Je mist als kijker ook wel een beetje de informatie over hoe ze nou precies zo rijk zijn geworden, maar dat komt vooral omdat het script zich meer focust op de relatie tussen Rachel en Nick zijn pas ontmoete familie en zo verder weinig oog voor detail heeft.

Het acteerwerk wordt goed gedaan door de cast, maar door het gebrek aan details van de personages geef je als kijker niet zo veel om de personages, want je weet van de meeste alleen dat ze rijk zijn. Om de hoofdpersonages geef je wel wat meer, maar deze zijn verder ook niet veel uitgewerkt. Je weet als kijker dat ze van elkaar houden en dat de man wat geheimen heeft voor zijn vriendin. De leukste personages zijn Awkwafina en Ken Jeong die voor en beetje humor in de film zorgen, maar ze zitten helaas maar voor een korte tijd in de film.

Ik geef de film als cijfer een:

The Equalizer 2

The Equalizer 2 is het vervolg op de eerste Equalizer film van 2014. Deze film is ook weer geregisseerd door Antoine Fuqua, die ook de eerste film heeft geregisseerd.

In de film bestrijdt Robert McCall (Denzel Washington) eigen handig het onrecht in zijn buurt.

Robert McCall in zijn auto

Als chauffeur rijdt hij mensen naar nu bestemmingen en hoort zo over de misdaden en misdrijven in zijn buurt, die hij dan zelf weer probeert te stoppen on zijn buurt vrij te houden van criminele acties.
Zo probeert hij de jonge Miles Whittaker (Ashton Sanders) bijvoorbeeld op het goede pad te houden, maar wanneer zijn goede vriendin Susan Plummer (Melissa Leo) dan wat wordt aan gedaan, wordt het ineens een persoonlijke zaak voor hem om alles weer recht te zetten en er voor te zorgen dat de daders zal boeten voor zijn acties.

Robert in actie

Deze film heeft helaas niet zo'n sterk verhaal als het eerste deel had. Dit komt omdat er teveel verschillende dingen gebeuren en het echte verhaal waar the Equalizer zijn vriendin wat wordt aangedaan pas halverwege de film gebeurt. Zo komt de eerste helft wat warrige en lastig te volgen over omdat hier geen echt verhaal in zit. Je krijgt alleen the Equalizer te zien die verschillende misdaden bestrijdt die allemaal los van elkaar staan. Zo komt het begin van de film wat over als een tv-serie, waar elke aflevering wat anders gebeurt. In de jaren 80 was er ook een Equalizer tv-serie waarin Edward Woodward de rol van the Equalizer speelde. In een tv-serie kun je zoveel verschillende gebeurtenissen laten gebeuren voorin de aparte afleveringen, maar helaas werkt dit niet voor in een film. Zulke situaties met verschillende en los van elkaar staande gebeurtenissen, maakt een film alleen maar lastigere te volgen en zo ook langdradig. Wanneer je dan bij het hoofdverhaal van de film komt dat pas halverwege begint, kan je nog wat verveeld zijn van de eerste helft van de film. Het hoofdverhaal komt verder ook niet zo bijzonder over en het lijkt veel op standaard verhalen uit misdaadthrillers die je wel een eerder hebt gezien.
      
Wat wel goed is in de film is Denzel Washington. Hij komt goed over als een vriendelijke charismatische man, die in een bepaalde tijd de criminelen kan verslaan. Van de rest van de personages krijg je door de te vele en verschillende gebeurtenissen en verhaallijnen niet echt genoeg informatie om echte om ze te geven als kijker, maar je hoopt wel dat Denzel ze weet te redden uit hun gevaren of te helpen met hun problemen.

Ik geef de film als cijfer een:

The Meg

The Meg is een nieuwe actie horror film geregisseerd door Jon Turteltaub de regisseur van de National Treasure film en Last Vegas.

In de film wordt een onderzeeër van een internationaal observatieteam aangevallen door een enorm onbekend wezen. de onderzeeër eindigt zo defect op de bodem van de diepste geul in de Stille Oceaan met de bemanning nog aan boord.

Jonas Taylor.

De deskundige diepzeeduiker Jonas Taylor (Jason Statham) wordt ter hulp gevraagd door het observatieteam om de mensen uit de onderzeeër te redden. Tijdens zijn onderzoek stelt Jonas vast dat ze te maken hebben met een voorheen als uitgestorven beschouwde prehistorische haaiensoort een Megalodon. Hij weet dit vast te stellen omdat hij dit wezen jaren geleden al eens is tegengekomen en wat getraumatiseerd is geraakt na deze ontdekking. Nu moet hij de confrontatie opnieuw aangaan met dit gevreesde roofdier om de bemanning in de onderzeeër te redden.

Deze film is een vermakelijke, maar wat domme film. Als je er met lage of geen verwachtingen naartoe gaat, valt er meer van de film te genieten. Je moet geen haaienfilm verwachten als Jaws of The Shallows, maar meer een soort Deep Blue Sea of een Sharknado film. Het verhaal is verder ook wat simpel of voorspelbaar geschreven. De film is ook het leukste wanneer het verhaal niet te serieus genomen wordt, want bij die momenten is de film het meest vermakelijk. Wanneer ze de film namelijk serieus nemen, kan de film wat saai overkomen. De film heeft wel een langdradige opbouw, maar wanneer de Megalodon echt in de film voor begint te komen wordt de film een stuk leuker. In het begin zou Eli Roth deze film regisseren. De film zou dan een meer bloederige 16+ film zijn geweest. De filmstudio ging echter niet akkoord met zijn ideeën. Zo werd het een 12+ film en kozen ze Jon Turteltaub als regisseur. Als de filmstudio akkoord was gegaan met Eli Roth zijn ideeën zou deze film waarschijnlijk wel een stuk beter en vermakelijker zijn geweest. 

De effecten in de film zien er meestal wel geloofwaardig uit. Het probleem is alleen dat de Megalodon verder geeft echte persoonlijkheid heeft wat de haaien in Jaws en The Shallows wel meer hadden. Hierdoor komt de Megalodon gewoon over als een filmmonster. De 3D effecten zien er wel goed uit en dan vooral in de onderwater scenes waar je dan goed de diepte van de oceaan kunt terug zien. 

Jason Statham zet goed acteerwerk neer in de hoofdrol, maar komt verder niet bijzonder over. Rainn Wilson zorgt voor een beetje humor in de film als de rijke eigenaar van het observatieteam. De rest van de cast komt verder gewoon over en bevindt zich meer op de achtergrond van de film. Sommige acteurs kunnen wel wat op een overdreven manier overkomen. Wanneer iemand dood gaat weet je bij de meeste ook niet wie ze nou precies waren en wat ze deden in de film.

Ik geef de film als cijfer een:

The Spy Who Dumped Me

The Spy Who Dumped Me is een nieuwe actie komedie geregisseerd en deels geschreven door Susanna Fogel, de regisseur van Life Partners.

Audrey en Morgan.

De film gaat over de twee vriendinnen Audrey (Mila Kunis) en Morgan (Kate McKinnon). De twee zijn al dertig jaar bevriend en wonen in Los Angels. Audrey haar ex Drew (Justin Theroux) blijkt een spion te zijn, waardoor de twee vriendinnen in een internationale samenzwering verstrikt raken. 
Zo belanden de twee in een rondreis door Europa waar ze het op moeten nemen tegen gevaarlijke moordenaars met alleen hun kennis en de hulp van een charmante, maar ook verdachte Britse agent om de wereld te kunnen redden.

De dames in actie.

De actie in deze film komt goed naar voren, alleen komt het vaak wel bekend of voorspelbaar over. Deze film is ook wat op een verkeerd moment uitgekomen, want vorige week kwam de nieuwe Mission: Impossible film uit en deze film lijk wel wat op die film alleen dan zonder het slimme verhaal. De personages en dan vooral Kate McKinnon haar personage maken domme beslissingen. Deze beslissingen komen eerste wel komisch over, maar na de zoveelste domme beslissing wordt het wat irritant Deze domme beslissingen komen door het slechte geschreven script.
De komedie in de film is ook vaak voorspelbaar of de komische momenten voelen soms wat te geforceerd. De leukste komische momenten zijn de kleinere persoonlijke momenten van de personages Deze film duurt ook wat te lang, want de film lijkt ongeveer na het eerste uur al over te zijn, maar wordt dan wat onnodig uitgebreid voor meer bekende actie scenes of minder grappige komedie.

Het acteerwerk in de film is verder gewoon standaard acteerwerk van de cast. De twee hoofdrollen komen wel geloofwaardig over als twee beste vriendinnen, waar je als kijker wel om kunt geven. Kate McKinnon komt in haar komedies meestal ook meer irritant dan komisch over, maar dat is gelukkig niet het geval bij deze komedie. Mila Kunis komt ook goed en soms komisch over, maar in haar andere komedies is ze wel grappiger. 

Ik geef de film als cijfer een:

Book Club

Book Club is een nieuwe romantische drama komedie geregisseerd en deels geschreven en geproduceerd door Bill Holderman. Dit is de eerste film die hij heeft geregisseerd.

De film gaat over hartsvriendinnen, die ieder haar eigen relatieprobleem heeft. Diane (Diane Keaton), Sharon (Candice Bergen) en Carol (Mary Steenburgen) zijn singel na een scheiding of verlies van hun partner. Vivian (Jane Fonda) is de enige van de vier die geniet van het vrijgezelle leven.

De vier vriendinnen. 

Wanneer ze als boekenclub besluiten het boek Fifty Shades of Grey te gaan lezen, raken ze erg geïnspireerd door het boek. Zo gaan hun relatielevens er stukken op vooruit waar ze een oude vlam weer proberen aan te wakkeren of gewoon een nieuwe relatie proberen te beginnen.

Dit is een vermakelijke film en dan vooral voor oudere kijkers. De komedie in de film is namelijk meer bedoeld voor oudere kijkers. Voor jongere kijkers kan de film ook vermakelijk zijn, maar ze kunnen misschien niet altijd alle humor volgen of volledig begrijpen.
Het is vermakelijk om deze oudere vrouwen weer zien proberen te daten om hun liefdesleven opnieuw op te bouwen of wat spannender te maken na hun Fifty Shades inspiratie. Helaas daalt het humorniveau halverwege de film, want de humor komt wat herhaaldelijk over. Ook hebben ze ervoor gekozen om pas halverwege meer op de drama aspecten in te spelen. Zo neemt de film halverwege een wending van een positieve sfeer naar een negatieve sfeer. Ze hadden deze verschillende aspecten beter de gehele film naast elkaar kunnen afspelen voor een beter verloop van het verhaal. Op het eind komt de film wel wat bekend over omdat ze veel gebruik maken van romantische clichés.     

Het acteerwerk wordt wel goed gedaan. De cast bestaat dan ook uit vele bekende en klassieke acteurs en actrices. De vier actrices die de vier vriendinnen in de film spelen komen ook geloofwaardig over als hartsvriendinnen. Ze weten de film ook grotendeels komisch te maken, maar wanneer het komedie niveau van het script naar bekenden of bekend overkomt, neemt de komedie van de cast ook wat af. Je kunt wel zien dat de cast hun best blijft doen, maar door het mindere script ze er niet veel beters van kunnen maken.

Ik geef de film als cijfer een:

Christopher Robin

Christopher Robin (Jannaman Robinson & Poeh) is een live-action verfilming over de Winnie the Pooh (Winnie de Poeh) animatieserie en films. Deze film is geregisseerd door Marc Forster, de regisseur van Finding Neverland en the Kite Runner.

In de film is Christopher Robin (Ewan McGregor) een volwassene, die zijn leven focust op zijn werk en gezin. Zo is hij zijn zorgeloze jeugd vergeten.

Christopher Robin en
Winnie the Pooh.

Wanneer Christopher Robin dan zijn oude vriend Winnie the Pooh (stem van Jim Cummings) weer tegenkomt, wordt hij weer herinnert aan zijn jeugdverleden waarvan hij gedacht had dit nooit te vergeten. Pooh verteld Christopher dat hij zijn en Christopher zijn oude jeugdvrienden verloren heeft en vraagt of Christopher hem kan helpen om ze terug te vinden. Christopher gaat na een tijdje goed nadenken akkoord en besluit Pooh te helpen met het vinden van hun vrienden. Christopher moet zo zijn volwassen leven achter zich laten om terug te kunnen keren naar zijn jeugdherinneringen. Dit is niet zo gemakkelijk als hij had gedacht, omdat hij zijn jeugd voor en lange tijd achter zich had gelaten voor het serieuzere volwassen leven.

Deze film verteld weer het verhaal over hoe volwassene het leven soms te serieus kunnen nemen en zo hun jeugd wat vergeten. Zo'n verhaal is al eens eerder gebruikt in andere films zoals Hook. Deze film is dan leuk voor jonge of oude fans die bekend zijn of waren met de Winnie de Poeh series en verhalen. Het is in deze film ook wel bijzonder om de gele beer in de normale mensen wereld zien rond te lopen, want in de serie en verhalen zat hij meer in het bos samen met de andere dieren en Christopher Robin. Zo kon het wat overkomen alsof Poeh en de andere dieren allemaal in zijn kinderlijke fantasie zaten en niet echt waren in de normale wereld. Deze wending kan voor sommige wel even wennen zijn.

Het is gedurende de film wel wennen aan hoe Poeh en de andere dieren eruit zien, want de poppen die ze hebben gebruikt zien er niet altijd even geloofwaardig uit en kunnen voor te jonge kijkers misschien zelfs wat eng overkomen. Het kan voor jongere kijkers ook wel even duren voor het echte verhaal begint.

  Bij de Paddington films ziet de Paddington beer er bijvoorbeeld stukken geloofwaardiger en kindvriendelijker uit. Bij deze films spelen ze ook goed in op het migrantenverhaal, waar Paddington van buiten Europa een leven moet zien op te bouwen en staande zien te houden in Engeland. Terwijl ze met deze film alleen inspelen op het eerder gebruikte aspect dat je je vrolijke jeugdtijd niet moet vergeten zijdens je leven. Poeh heeft ook de meeste tijd in deze film van de andere bekende dieren. Tijgertje en Iejoor hebben na hem de meeste tijd in de film de andere bekende dieren komen dan helaas verder niet zoveel voor in de film wat jammer over kan komen voor de fans van deze personages.

Het acteer en stem acteerwerk wordt wel goed gedaan in de film Ewan Mcgregor komt goed over als een oudere Christopher Robin. Voor het stem acteerwerk hebben ze ook zoveel mogelijke originele stemmen terug gevraagd om de bekende stemmen weer in te spreken. Dit hebben ze voor zowel de Engelse als de Nederlandse versies geprobeerd te doen. De meeste personages klinken zo nog wat bekend in de oren, maar bij sommige kun je wel terug horen dat de stemacteurs ouder zijn geworden en iets anders klinken.

Uiteindelijk is dit een leuke en vermakelijke film om met het gezin te bekijken en dan vooral als je fan van Winnie de Poeh bent of was. Zo kun je je jeugd misschien even herleven en leren dat je het leven niet altijd zo serieus moet nemen.

Ik geef de film als cijfer een:

Teen Titans Go! To the Movies

Teen Titans Go! To the Movies is een nieuwe animatie film en een spin-off van de Teen Titans animatie tv-serie. De film is geregisseerd door Aaron Horvath en Peter Rida Michail, die ook aan de Teen Titans Go! tv-serie hebben gewerkt.

In de film zien de Teen Titans dat alle grote superhelden hun eigen films krijgen, iedere held behalve hun. Teamleider Robin (stem van Scott Menville) probeert deze situatie te veranderen en ervoor te zorgen dat hij en zijn team gezien worden als de helden die ze zijn.

De Teen Titans

Met goede ideeën en liedjes gaan de Titans opzoek naar de perfecte regisseur voor hun eigen superhelden film. Wat ze alleen niet weten is dat ze door de schurk Slade (stem van Will Arnett) om de tuin geleidt worden, zodat hij zijn plan om de aarde over te nemen succesvoller kan uitvoeren.
Tijdens hun zoektocht naar de perfecte regisseur leert het team dat vriendschap en heldendaden misschien toch niet zo succesvol zijn voor een eigen film, maar wanneer ze leren over Slade zijn kwade plannen, besluiten ze toch te proberen om hem te stoppen en de wereld te redden.

Deze spin-off van de Teen Titans Go serie speelt meer in op de Teen Titans Go series die in 2013 uitkwam op tv. Deze tv-series was niet zo succesvol als de eerste en ouder Teen Titans animatie serie van 2003. In de oudere serie zag alles er wat serieuzer uit en de serie kwam ook meer over als een serieuze actie animatie voor jonge kinderen, maar deze serie was ook vermakelijk voor oudere kinderen en ook voor sommige volwassenen die fan van de DC comics zijn. De Teen Titans go! serie van 2013 was meer vermakelijkere voor jonge kinderen, omdat deze meer als komedie te werk ging en minder actie bevatte. Deze film speelt dan helaas ook meer in op de 2013 serie.

Batman v Superman
meme

Zo is deze film vermakelijkere voor jonge kinderen. Het verhaal is voor oudere kijkers ook wat bekend en voorspelbaar en meer vermakelijker voor jongere kinderen.
Met deze film maken ze het populaire superhelden genre ook wat belachelijk. Het is dan wel bijzonder om te zien dat een filmstudio eigen voorgaand werk van zichzelf belachelijk maakt. Zo spelen ze met deze film veel in op fouten en mindere beslissingen van deze films. Of ze spelen in op bekende memes, die na deze mindere beslissingen uit deze films snel door mensen bedacht werden om de boel wat belachelijk te maken.
Deze film is zo vermakelijk voor mensen, die om zulke geintjes kunnen lachen en het allemaal niet zo serieus kunnen nemen. Voor diehard fans kan de humor soms wel wat moeilijk te accepteren zijn.
Ondanks dat deze film zichzelf en voorgaande superhelden films op een komische manier leuk belachelijk weet te maken, hebben ze dit vorige jaar met the Lego Batman Movie ook al gedaan.

Dat hebben ze in die film wel wat beter gedaan, omdat daar het filmniveau meer verdeelt was voor jonge en oudere kijkers.

Voor de animatie stijl hebben ze er ook voor gekozen om de stijl van de 2013 Teen Titans go te gebruiken, waardoor de animatie er meer kinderlijk uitziet. Als ze voor de 2003 animatie stijl hadden gekozen zou de film oudere kijker eerder en wat meer aantrekken.

Voor het stem acteerwerk hebben ze voor de Teen Titans de meeste weer de stemmen laten inspreken door de cast die dat ook in de serie deden. Voor de andere personages hebben ze ook acteurs gecast die wat te maken hebben gehad met voorgaande superhelden films en voor enkele rollen hebben ze mensen gecast die al voor een lange tijd bepaalde superhelden rollen wilde spelen, maar tot deze film daar nooit de kans voor hebben gekregen. Nu met deze animatiefilm komen hun wensen toch op een bepaalde manier uit.




Ik geef de film als cijfer een:

The Darkest Minds

The Darkest Minds is een nieuwe sci-fi thriller geregisseerd door Jennifer Yuh Nelson, de regisseur van Kung Fu Panda 2 en 3. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van schrijfster Alexandra Bracken.

In de film ontwikkelen tieners op mysterieuze wijze krachten. De regering ziet dit als een bedreiging en besluit hierom de tieners opgesloten in speciale kampen. De tieners krijgen bepaalde krachten die door de overheid in verschillende groepen worden ingedeeld afhankelijk van het gevaarniveau van de krachten.

Ruby met de groep ontsnapte
tieners.

Ruby (Amandla Stenberg) valt onder de gevaarlijkste krachtengroep en weet te ontsnappen uit haar gevangeniskamp en sluit zich aan bij een kleine groep ontsnapte tieners. Gezamenlijk leren ze dat ze in deze door volwassenen geleide wereld verzet moeten leveren met hun krachten om de onderdrukking te bestrijden.

Deze boekverfilming is leuker voor tieners, die bekend zijn met het boek. Deze boekverfilming is leuker voor tieners, die bekend zijn met het boek. Voor echte fans van het boek kan de film wel wat verkeerd overkomen, want ze hebben de personages in de film verkeerd gecast, omdat ze niet overkomen zoals ze in het boek beschreven worden.
Voor oudere kijkers komt de film al snel voorspelbaar en wat ongeloofwaardig over wat het langdradig maakt.  De film duurt een uur en drie kwartier, maar het voelt veel langer aan.
Ondanks het langdradige gevoel van de film, verloopt de film en dan vooral in het begin in een snel tempo. De uitleg wordt te snel gedaan, waardoor de details van het verhaal voor mensen die niet bekend zijn met het boek onduidelijk kunnen overkomen. Door het gehaaste tempo geef je als kijker ook niet echt om de personages van de film, omdat teveel te snel aan je geïntroduceerd worden zonder dat je echt duidelijk weet wie de personages precies zijn en wat ze kunnen.
Het onderwerp waar tieners bepaalde krachten hebben is ook iets wat al eerder is gebruikt voor andere films zoals de X-Men films. Zo komt deze film wat over als een slechte mix tussen de X-men en the Hunger Games filmseries.

Deze film vindt ook de hond in de pot, omdat na de laatste Maze Runner film van begin dit jaar de tienerboek verfilmingen voorbij leken te zijn. Deze verfilmingen deden het al minder toen de laatste Divergent film niet meer in de bioscoop zou gaan draaien en ze bij the Fifth Wave al na de eerste verfilming van het eerste boek zijn gestopt met de verdere verfilming van de boekenserie. Als deze film het net zo gaat doen, wordt de verfilming van deze boekenserie waarschijnlijk ook al snel stopgezet.

De effecten in de film komen ook ongeloofwaardig over, omdat je goed terug kunt zien waar ze gebruik hebben gemaakt van CGI of een green screen.

Het acteerwerk wordt ook niet zo best gedaan, want je kunt bij de meeste jonge acteurs van de cast terug zien dat het beginnende en meer onbekende acteurs zijn. Door het gehaast tempo van de film geef je al weinig om de personages wat door het simpele acteerwerk alleen maar meer afneemt. De relaties tussen de personages komt ook geforceerd over, waardoor je ook weinig om de relaties tussen de personages geeft. De personages komen ook ongeloofwaardig over, omdat ze er de gehele film steeds mooi en verzorgt uitzien terwijl ze volgens het verhaal op de vlucht zijn voor de overheid en andere vijandige groepen. Een paar volwassen acteurs zoals Bradley Whitford leveren wel goed acteerwerk, maar ze hebben helaas weinig scenes in deze film.

Ik geef de film als cijfer een: