The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society

The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society is een nieuwe historische romantisch drama. De film is geregisseerd door Mike Newell, de regisseur van Four Weddings and a Funeral, Harry Potter and the Goblet of Fire en Donnie Brasco.

Juliet Ashton promoot haar boek.

De film speelt zich af tijdens de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog. Schrijfster Juliet Ashton (Lily James) leeft een goed en druk leven. Op een dag ontvangt ze een brief van een mysterieuze boekenclub, die zich op het onderdrukte eiland Guarnsey bevindt. In de brief staat dat de leden grote fans van haar schrijfwerk zijn en zo besluit Juliet ze onverwachts te bezoeken.
Eenmaal aangekomen op Guarnsey wordt ze wat onverwachts ontvangen door de Guernsey Literary and Potatoe Peel Pie Society.

Juliet bij de boekenclub. 

Hier leert ze hoe ze leven onder de Duitse onderdrukking van de nazi's en raakt geïnspireerd door hun verhalen. Zo wil ze graag een boek schrijven over hun levensverhalen, maar de boekenclub wil liever verder gaan als een mysterieuze club. Ondansk dat de club liever niet heeft dat ze een boek over ze gaat schrijven, besluit Juliet wel even te blijven bij de club om zelf mee te maken hoe ze leven. Zo groeit haar passie voor het eiland, de boekenclub, maar ook voor de varkensboer Dawsey Adams (Michiel Huisman). Zo komt ze uiteindelijk voor een keuze te staan om op Guernsey te blijven of om terug te gaan naar haar leven, bekendheid en relatie in Engeland.

Het verhaal van de film begint interessant en vermakelijk waar je ziet hoe de boekenclub leeft onder de onderdrukking van de nazi's en hoe Juliet haar carrière in Engeland opbouwt. De film komt na het begin dan helaas soms wel wat langdradig over tot dat Juliet pas ergens in de tweede helft van de film echt een passie voor de locatie en de mensen krijgt. Als ze dit plotpunt en de moeilijke keuze voor de hoofdrol wat eerder in de film hadden geïntroduceerd zou de film in een wat betere tempo overkomen. Beide relaties waar tussen het hoofdpersonage uiteindelijk moet kiezen, voelen dan weer wat te gehaast aan. Zo komen deze relaties eerder wat geforceerd over dan echt romantisch, waardoor het voor je als kijker ook niet echt realistisch over kan komen.

De film heeft wel passende kostuums voor de cast en mooie filmsets en beelden om de film wel realistisch over te brengen dat het echt tijdens de Tweede Wereldoorlog afspeelt. Op deze details na wordt het aspect van de tijd waarin de film zich afspeelt wel meer op de achtergrond gezet, zodat ze gehaast de twee relaties van het hoofdpersonage neer kunnen zetten in de film.

Voor een drama film bevat de film ook best wat komische momenten. Dit komt omdat het personage van Penelope Wilton voor de meeste drama zorgt met haar achtergrond verhaal, maar vele andere personages zorgen dan weer voor komedie momenten. De meeste komedie komt van Katherine Parkinson haar personage. Het evenwicht tussen de drama en komedie is zo helaas niet gelijk. Dit komt ook doordat er teveel personages in de film zitten en dan meer grappige dan dramatische personages. Als ze wat minder personages hadden gehad en het evenwicht tussen de komedie en drama wat betere gebalanceerd hadden zou de film wat beter zijn geweest.

Het acteerwerk wordt in de film door de meeste van de cast goed gedaan, maar dankzij de grootte van de cast krijgt niet iedere acteur zoveel tijd in de film. Het beste acteerwerk komt wel van Lilly James, Penelope Wilton en de beginnende jonge actrice Florence Keen zet ook goed acteerwerk neer.

Ik geef de film asl cijfer een: